verslag van de onmogelijke week.

donderdagavond. 22:17.
zonet ontdekt dat alles wat ik deze week gedaan heb (zo ongeveer toch) voor niets was.
ik ben een compleet wrak
slaaptekort van hier tot in Timboektoe
niet kunnen lezen in Tess, met als gevolg dat ik de reading quiz deze ochtend compleet open hebben moeten laten. (gelukkig wordt ons minste punt niet meegerekend)
mezelf 2 keer buitengesloten (normaal ga ik zelfs niet naar het toilet zonder sleutels - context: WC is twee stappen van mijn deur verwijderd)
te laat in de les toegekomen
mijn kamer, let's put it like this 'it reflects my mood'..

en dat allemaal om daarnet te horen
'de deadline van de paper is volgende week, it was posted on Vista'
ik voelde me als Morgan Freeman in Batman Begins die hoorde 'didn't you get the memo?'
en ook, ze bladert es door mijn paper - als in 'ik kan je dan dingen suggereren om het beter te maken' ok dat kan er nog net door
en dan na het bladeren 'welk onderwerp bespreek je eigenlijk?' (je moet weten dat mijn titelblad in koeien van letters 'surrealism and the dream' zei..)
eum, je weet wel - 1 van de opgegeven onderwerpen, over hoe de surrealisten de droom een belangrijk wapen tegen de banaliteit van alledaags leven vonden..
je hebt het verdorie zelf opgegeven! (werd er in stilte bijgedacht)
ze kijkt me met de dwaaste blik ooit aan.
'ah dat ging toch over kritiek enzo'
1. je hebt oppervlakkig door mijn paper gebladerd, tenzij je een of andere gave hebt - lees het eerst, en geef dan commentaar.
2. je hebt net mijn hele week verkommering en uitputting afgedaan als 'hej, je zit er compleet naast'.

heerlijk.
soms verlang ik toch naar de papers van leuven, waar elke minieme verandering van schema telkens gepost wordt, er net iets professioneler omgegaan wordt met leerlingen, en algemeen je verdorie meer tijd krijgt & niet afgebroken wordt op een moment dat je zeer kwetsbaar bent (well, at least not in your face.)