thuiskomen voor dummies.

nu ik alle foto's en verhalen van in canada gepost heb

kan ik eindelijk het fantastische ik-kom-naar-thuis-verhaal vertellen.

het begint rond 12u zaterdagmiddag.

ik had een taxi moeten bellen, omdat Miguel (die me normaal naar de luchthaven ging voeren) me niet wou voeren als het sneeuwde.

wel het had de vrijdagochtend gesneeuwd, dusja...

ik was gigantisch veel te vroeg op de luchthaven - mijn vlucht was pas om 20 voor 4.

maar liever te vroeg dan te laat + ik moest nog door controle enzo

ik denk dat ik een record gebroken heb - voor ik het wist, zat ik aan gate weetikveel te wachten op mijn vlucht naar Frankfurt.

ik liep nog even rond, langs de eindeloze parfum-en-sigaretten-winkels - moest glimlachen bij de Franse vertaling van Tax Free (de Engelsen die geen Frans kennen moeten zich volgens mij vanalles voorgesteld hebben..)

nog een heerlijke Frans-Engelse mix-up:

mijn (toen nog) laatste maal op canadese bodem was 'chubby chicken strips'

heerlijk om de blik van de madam achter de kassa te zien als je dat zegt, geloof me.

en toen begon het.

eerst werd de boarding steeds uitgesteld

zonder dat we ook maar enige informatie kregen waarom dat precies gebeurde.

een uurtje nadat we eigenlijk al hadden moeten vertrekken, kregen we het te horen

een of andere pipo had met het wagentje van de catering tegen de nooduitgang gereden en die glijbaan was eruit gevlogen - en dus kon die uitgang niet meer gebruikt worden

[in mooie vage termen natuurlijk, de woorden 'pipo' en 'glijbaan' kwamen er niet aan te pas]

gevolg: 128 mensen mochten niet meer vertrekken

per nooduitgang mogen er maar zoveel mensen op de vlieger, of zoiets

dusja

rijen 21 tot 36 moesten eraf, tenzij er genoeg vrijwilligers opdaagden die vrijwillig de volgende dag wouden vertrekken

'vrijwillig' tussen ferme aanhalingstekens, want de enige optie voor iedereen op de rijen 21 tot 36 was 'vrijwillig' de volgende dag vertrekken want dan kregen we (ja, ik zat doodleuk op rij 27) een compensatie

anders was het zowieso de volgende dag vertrekken zonder geld-bonus.

ik heb me dan 'vrijwillig' opgegeven om de zondag te vertrekken

en kreeg daarvoor maar liefst 600 euro. inderdaad. 600 euro!

nadat we eindeloos over en weer liepen tussen de bagageband (waar eventueel misschien een beetje mogelijk een valies of 2 zouden op komen), de douane (waar we door moesten om naar de bagageband te gaan - stempel nr. 4 dat ik canada binnengekomen heb) & de balie van Lufthansa (waar we onze nieuwe tickets & onze vouchers kregen) - werden we naar ons hotel gevoerd

de Sandman Signature Hotel

super-über-chic

niet mis, i know.

zeeer goed, maar niet immens lang, geslapen

want mijn vlucht vertrok om 9u

wat betekende om 6u opstaan, om rond 7u een busje naar de luchthaven te nemen

ik vloog nu via Toronto naar Brussel.

ben ik daar ook al geweest, nietwaar :D

mijn (nu echt wel) laatste maal op canadese bodem was compleet on-canadees maar oooh zo lekker: nacho's.

mijn vlucht naar Brussel was eigenlijk een vlucht naar New Delhi via Brussel

met als gevolg dat er een ferm aanbod Bollywood films was, de ontbijt-croissant optimistisch een 'sponsje' kon genoemd worden & dat alle aankondigen in het Indisch waren (en pas 10 minuten later ook 'ooh-er-zitten-ook-niet-Indiërs-op-dit-vliegtuig' in het Engels gedaan werden)

ik kwam dan rond 8u 's morgens aan in Brussel

waar quite sad niemand op me te wachten stond

wel, eigenlijk mijn ouders en Charly

maar het heerlijk Belgische verkeer weerhield de oudjes

en Charly & ik waren in hetzelfde gebouw op dezelfde moment, maar hebben elkaar niet gezien.

van een domper gesproken.

maar eenmaal thuisgekomen werd ik half dood geknepen door Karel, en kreeg ik een ferme knuffel van mijn zusj - die eigenlijk nog Latijn aant leren was.

en, je bent belg of niet: middageten waren frietjes

hoewel het eigenlijk ongeveer 2u 's nachts voor me was.